Jemari ligat menekan punat pada alat kawalan jauh...mencari-cari saluran yang menarik untuk ditonton tatkala kebosanan berehat menjengah ke minda.
Tak semena-mena mata terpaut pada satu dokumentari yang memaparkan bagaimana sepasukan doktor pakar negara Cuba memberikan perkhidmatan perubatan kepada sekumpulan mangsa serangan 9/11 dahulu. Kumpulan dirawat itu adalah warganegara Amerika Syarikat.
Perseteruan antara Cuba dan USA bukan lagi satu rahsia. Kebencian pucuk pimpinan Amerika ke atas Cuba tidak pernah padam. Namun dokumentari ini secara polos menunjukkan betapa Cuba boleh mengenepikan perseteruan itu demi nilai kemanusiaan.
Memang Amerika negara yang gah kononnya memperjuangkan hak asasi manusia. Namun dokumentari itu menelanjangkan betapa menderitanya mangsa-mangsa 9/11 selepas serangan itu sendiri. Apa tidaknya...mereka terpaksa membayar kos perubatan yang tinggi, dan kemudian kadar premium insurans yang melonjak.
Atas dasar perikemanusiaan, kumpulan doktor pakar Cuba itu menjemput kumpulan mangsa 9/11 itu yang majoritinya adalah ahli bomba yang mempertaruhkan nyawa mereka menyelamatkan mangsa-mangsa 9/11 ketika itu.
Ramai ahli bomba itu mengalami komplikasi kesihatan kesan daripada usaha menyelamat mereka. Namun mereka tidak mampu membiayai perkhidmatan perubatan di Amerika yang kosnya terlalu tinggi, selain kadar bayaran insurans yang semakin meningkat.
Dokumentari itu menunjukkan bagaimana doktor pakar itu merawat mangsa-mangsa itu dengan penuh kasih sayang dan kosnya percuma! Sebuah negara yang diisytiharkan musuh oleh kepimpinan Amerika tetapi bersifat lebih penyayang daripada negara sendiri.
Di akhir rawatan, ahli-ahli bomba Cuba memberi kawat penghormatan kepada ahli bomba Amerika yang telah menerima rawatan itu. Bercucuran airmata mangsa-mangsa menerima layanan sedemikian.
Di akhir dokumentari itu, ketua jabatan bomba Cuba memberikan ucapan yang intipatinya berbunyi:
"Seluruh dunia begitu bersimpati terhadap mangsa serangan 9/11, apatah lagi kami. Pada kami, ahli bomba seluruh dunia adalah bersaudara. Dan sebagai saudara, kami ingin membantu sedaya yang mungkin."
Akhirnya saya tahu bahawa pengarah dokumentari ini ialah Micheal Moore, seorang aktivis yang begitu lantang mempersoal dasar-dasar Amerika Syarikat. Beliau secara sinis mengakhiri dokumentari ini dengan kata-kata berikut:
"We maybe the strongest nation in this world, but we should also learn from other country."
"If someone make a better pizza, we eat it. If someone sell a quality car, we use it and when someone gave a courtesy, we appreciate it"
Namun frasa akhir yang benar-benar menyentap sanubari dalam ucapan itu ialah:
"We should live in the world of 'we', not in the world of you or me"
Tak semena-mena mata terpaut pada satu dokumentari yang memaparkan bagaimana sepasukan doktor pakar negara Cuba memberikan perkhidmatan perubatan kepada sekumpulan mangsa serangan 9/11 dahulu. Kumpulan dirawat itu adalah warganegara Amerika Syarikat.
Perseteruan antara Cuba dan USA bukan lagi satu rahsia. Kebencian pucuk pimpinan Amerika ke atas Cuba tidak pernah padam. Namun dokumentari ini secara polos menunjukkan betapa Cuba boleh mengenepikan perseteruan itu demi nilai kemanusiaan.
Memang Amerika negara yang gah kononnya memperjuangkan hak asasi manusia. Namun dokumentari itu menelanjangkan betapa menderitanya mangsa-mangsa 9/11 selepas serangan itu sendiri. Apa tidaknya...mereka terpaksa membayar kos perubatan yang tinggi, dan kemudian kadar premium insurans yang melonjak.
Atas dasar perikemanusiaan, kumpulan doktor pakar Cuba itu menjemput kumpulan mangsa 9/11 itu yang majoritinya adalah ahli bomba yang mempertaruhkan nyawa mereka menyelamatkan mangsa-mangsa 9/11 ketika itu.
Ramai ahli bomba itu mengalami komplikasi kesihatan kesan daripada usaha menyelamat mereka. Namun mereka tidak mampu membiayai perkhidmatan perubatan di Amerika yang kosnya terlalu tinggi, selain kadar bayaran insurans yang semakin meningkat.
Dokumentari itu menunjukkan bagaimana doktor pakar itu merawat mangsa-mangsa itu dengan penuh kasih sayang dan kosnya percuma! Sebuah negara yang diisytiharkan musuh oleh kepimpinan Amerika tetapi bersifat lebih penyayang daripada negara sendiri.
Di akhir rawatan, ahli-ahli bomba Cuba memberi kawat penghormatan kepada ahli bomba Amerika yang telah menerima rawatan itu. Bercucuran airmata mangsa-mangsa menerima layanan sedemikian.
Di akhir dokumentari itu, ketua jabatan bomba Cuba memberikan ucapan yang intipatinya berbunyi:
"Seluruh dunia begitu bersimpati terhadap mangsa serangan 9/11, apatah lagi kami. Pada kami, ahli bomba seluruh dunia adalah bersaudara. Dan sebagai saudara, kami ingin membantu sedaya yang mungkin."
Akhirnya saya tahu bahawa pengarah dokumentari ini ialah Micheal Moore, seorang aktivis yang begitu lantang mempersoal dasar-dasar Amerika Syarikat. Beliau secara sinis mengakhiri dokumentari ini dengan kata-kata berikut:
"We maybe the strongest nation in this world, but we should also learn from other country."
"If someone make a better pizza, we eat it. If someone sell a quality car, we use it and when someone gave a courtesy, we appreciate it"
Namun frasa akhir yang benar-benar menyentap sanubari dalam ucapan itu ialah:
"We should live in the world of 'we', not in the world of you or me"
No comments:
Post a Comment